Ηθική, Ιεραρχία, και Πειθαρχία των μελών του ΙΕΡ.Α.Κ.Σ.

Επειδή η Ελληνική κοινωνία νοσεί πολιτικώς, ευθύνη του Πολιτικού μας φορέως είναι να διηθίζει τις συμπεριφορές των μελών του ώστε να εξυψώνει την ηθική στάθμη των Ελλήνων.

Από επίσημα χείλη: Στο 40% η ληστεία των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο.

Η μόνη σωτήρια λύση είναι να τυπώσει δικό της χαρτονόμισμα η Κύπρος, ανακτώντας την νομισματική και κρατική της ανεξαρτησία, εκτός ευρώ.

Επαναστάσεις με ημερομηνία λήξεως

Το «ας ενωθούμε όλοι μαζί» δημιουργεί επαναστάσεις με ημερομηνία λήξεως.

Φέρνουν ξένους εργάτες να εργαστούν στην Ελλάδα, την ώρα που απολύουν τους Έλληνες

Αποδεικνύεται ότι όποιος πολίτης θεωρεί την ληστοσυμμορία Σαμαρά νόμιμη κυβέρνηση είναι είτε ηλίθιος, είτε προδότης, είτε μισέλλην, είτε όλα αυτά μαζί.

Έναρξη πατριωτικής προπαγανδιστικής εκστρατείας

Πρέπει να αποδείξουμε στους εχθρούς του Έθνους ότι ξέρουμε πώς να αντιμετωπίζουμε την μισελληνική τους προπαγάνδα.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Αν υποθέσουμε ότι ήμασταν σε θέση να απελευθερώσουμε την Ιωνία, τί σχέδιο θα ακολουθούσαμε για να ελέγξουμε έναν πολλαπλάσιο πληθυσμό;


 


Μετά την δημοσίευση αρκετών άρθρων πάνω σε θέματα στρατηγικής για την ενδεχόμενη προσάρτηση των Σκοπίων και την απελευθέρωση της κατεχομένης Ιωνίας, κάποιοι σχολιαστές έθεσαν εύλογα ερωτήματα, όπως τί στρατηγική θα ακολουθήσουμε όταν θα έχουμε να ελέγξουμε έναν πολλαπλάσιο ξένο πληθυσμό;

Πριν παραθέσουμε την σκιαγράφηση ενός σχεδίου, οφείλουμε ωρισμένες διευκρινήσεις.

Πρώτον, η χάραξη επεκτατικής πολιτικής απαιτεί πολλούς ειδικούς από διαφορετικές επιστήμες, και αρκετό χρόνο για να καταστεί κτήμα όλου του Λαού. Δεύτερον, ο γνωστός κλαυθμηρισμός «δεν έχουμε ηγέτες να πραγματοποιήσουν αυτά τα σχέδια» δεν προέρχεται από Έλληνες αλλά από ραγιάδες. Η επεκτακτική πολιτική δεν πρέπει να εξαρτάται από ηγέτες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος. Αυτή είναι μεσσιανική αντίληψη. Η επεκτατική πολιτική ενός αριθμητικώς μικρού έθνους όπως η Ελλάς πρέπει να στηρίζεται σε βασικές αρχές όπως η μόχλευση, ο πόλεμος δια αντιπροσώπων, η στρατηγική του χάους, ο διαμελισμός του εχθρού , οι πολλαπλασιαστές ισχύος, κ.α.

Στο άρθρο μας θα διατυπώσουμε την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η ΕθνικοΑπελευθερωτική στρατηγική. Δεν ολοκληρώνουμε. Μόλις ανοίγουμε τον φάκελλο του Ελληνικού Imperium. Τα λεπτομερή σχέδια θα χρειαστούν την εμπλοκή εκατοντάδων ειδικών. 

Ας δούμε τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται.

Αν απελευθερώναμε την Ιωνία, τί είδους προετοιμασίες θα κάναμε; Τί είδους διπλωματικές ενέργειες ώστε να απομονώσουμε τους νεοθωμανούς; Ποιά στρατηγικά σημεία θα πλήτταμε; Ποιό θα ήταν το κέντρο βάρους των επιχειρήσεων; Ο ξένος πληθυσμός ή η ταυτότητα Τούρκος;

Αν τα Ελληνικά στρατεύματα επεύλαναν στην Ιωνία θα έπρεπε να επικεντρωθούν σε ο,τιδήποτε δημιουργεί την ταυτότητα Τούρκος, ήτοι αρχεία, μνημεία, βιβλία ιστορίας, ονομασίες δρόμων, ώστε να διαγραφεί από την συλλογική μνήμη η ταυτότητα Τούρκος.
Αντί των τεθωρακισμένων, τα πιό βαρειά όπλα μας θα ήταν τα δίγλωσσα τηλεοπτικά μμε που θα αλλοίωναν την συνείδηση του ξένου πληθυσμού. Σκοπός είναι να αλλάξουν την ταυτότητά του σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Ο πληθυσμός της Ιωνίας πρέπει να χαρτογραφηθεί ανθρωπολογικώς και να διαχωριστούν οι ελληνογενείς Τούρκοι, από τους αλλοεθνείς Τούρκους. Όσοι έχουν ελληνική καταγωγή δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε θα ενσωματωθούν στο νέο Ελληνικό κράτος. Σε πολλές περιπτώσεις είτε λόγω μεγάλης ηλικίας, είτε λόγω εκτουρκισμού και πλύσεως εγκεφάλου θα συμπεριφέρωνται εχθρικώς προς τους Έλληνες. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να εφαρμοστούν άλλου είδους μέτρα, όπως οι μαζικές απελάσεις και ο θεσμός του πολιτικού θανάτου. 

Όμως ο βασικός στόχος πρέπει να είναι η επανελλήνιση του ελληνογενούς πληθυσμού της Ιωνίας.

Τα Ελληνικά στρατεύματα θα αντιμετωπίσουν αντάρτικο πόλεως από κάποιους Τούρκους και ισλαμική τρομοκρατία. Το σκέλος των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων θα αναλυθεί σε άλλο άρθρο διότι αφορά την τακτική, όχι την στρατηγική.

Για να μειωθεί η αντίδραση των εχθρικού πληθυσμού από τα εδάφη που θα ελέγχουν τα Ελληνικά στρατεύματα, ο εχθρικός πληθυσμός πρέπει να απωθηθεί στα βάθη της Ανατολής. Ταυτοχρόνως πρέπει να υιοθετηθεί ένα σύστημα διαρκών μετακινήσεων των εχθρικών πληθυσμών ώστε να μην προλαβαίνουν να δημιουργούν τοπικές διασυνδέσεις οι οποίες οδηγούν σε εξεγέρσεις. Οι προληπτικές συλλήψεις και η προληπτική εξουδετέρωση όλων των επιφανών προσωπικοτήτων του εχθρού ώστε να καταστεί ακέφαλος ο εχθρικός πληθυσμός είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Θα τεθούν εκτός νόμου όλες οι συλλογικότητες του ντόπιου πληθυσμού, εκπαιδευτικές, πολιτισμικές, αθλητικές, εμπορικές, συνδικαλιστικές, πολιτικές, θρησκευτικές, ώστε να μην έχει καμμία δυνατότητα συλλογικής οργανώσεως.

Οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τηλεφώνου, και τα δίκτυα τροφίμων, και αποχευτεύσεως, καθώς και οι τράπεζες και τα ηλεκτρονικά δίκτυα, θα τεθούν υπό την άμεσο έλεγχο των Ελληνικών στρατευμάτων ώστε να χρησιμοποιούνται ως μοχλοί πειθαναγκασμού και ειρηνεύσεως του εχθρικού πληθυσμού. 

Η ειρήνευση του εχθρικού πληθυσμού περιλαμβάνει το κλείσιμο όλων των τουρκικών μμε και των τουρκικών σχολείων, ώστε να μην δέχεται αρνητικές επιρροές ο πληθυσμός. Αλλαγή προσώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της διοικήσεως. Αλλαγή νομίσματος, υιοθέτηση της δραχμής. Η νομισματική αλλαγή μπορεί να γίνει σταδιακώς ή αποτόμως, αναλόγως της συμπεριφοράς του πληθυσμού. Για ένα διάστημα μπορούν να κυκλοφορούν παραλλήλως η δραχμή και η τουρκική λίρα.

Οι Ελληνικές αρχές για να μην προξενήσουν αντιδράσεις πρέπει να επιτρέψουν και να προστατεύσουν την διακράτηση της ατομικής περιουσίας του τουρκικού πληθυσμού. Όμως θα κατασχεθεί όλη η δημόσια περιουσία και θα περιέλθει στο Ελληνικό κράτος.

Η αλλαγή ονομασίας δρόμων, ηανέγερση μνημείων με Ελληνικά πρότυπα, η επανελλήνιση με εκμάθηση ελληνικής γλώσσης και ιστορίας, η αλλαγή του ποινικού κωδικος, η άμεση και δραστική αλλαγή όλου του εκπαιδευτικού συστήματος του πληθυσμού της Ιωνίας, η προβολή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών, η αλλαγή των βιβλίων ιστορίας και γεωγραφίας, θα αναθρέψει μία νέα γενιά η οποία θα διάκειται φιλικώς προς τον Ελληνισμό.

Η διάλυση των τουρκικών σωμάτων ασφαλείας θα γίνει είτε άμεσα είτε σταδιακώς. Εξαρτάται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αρκετοί εξ αυτών προκειμένου να κρατήσουν τον μισθό τους, ίσως δεχτούν να υπηρετήσουν το νέο κράτος. Άλλοι θα δημιουργούν προβλήματα ανυπακοής. Αν διαλύσουμε αμέσως τα τουρκικά σώματα ασφαλείας αρκετοί εξ αυτών θα ενταχθούν σε ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Σε αυτή την περίπτωση η επιλογή είναι ανάμεσα στην αιχμαλωσία και στην προληπτική εκτέλεση.

Αν όμως έχει γίνει σωστή προεργασία, δεν θα χρειαστεί να χυθεί αρκετό αίμα. Η μεγαλύτερη εκστρατεία θα είναι ψυχολογική, εκπαιδευτική, και ενημερωτική, για να τους αλλάξουμε την ταυτότητα πριν κάνουμε αποβατική ενέργεια. Η εκστρατεία για την απελευθέρωση δεν ξεκινά με την απόβαση πλοίων στην Ιωνία. Ξεκινά με την προπαγάνδα πολλά χρόνια πριν ώστε να εθιστεί ο πληθυσμός της Ιωνίας στην ιδέα ότι μία μέρα θα ενωθεί και πάλι με την Ελλάδα.

Θα απαγορευθούν κάθε είδους διωγμοί κατά των αλλοεθνών Τούρκων. Βιασμοί, ληστείες κλπ, εις βάρος τους, θα τιμωρούνται αμειλίκτως. Αλλά θα καταργηθεί το ισλάμ, τα τζαμιά, οι ιμάμηδες, η σαρία, τα μαντράσα, η ισλαμική ενδυμασία, και τα ισλαμικά ήθη και έθιμα. Θα υπάρξει μία γενική απο-ισλαμοποίηση της Ιωνίας. Θα καταργηθούν όλες οι τουρκικές εθνικιστικές και ισλαμικές υποδομές.

Μεγάλη προσοχή εκ μέρους μας θα τύχει η μεταναστευτική πολιτική. Δύο μεταβλητές πρέπει να αλλάζουν ταυτοχρόνως. Να αυξάνεται η δημογραφική παρουσία των Ελλήνων στην Ιωνία δια μεταναστεύσεως, και να μειώνεται η παρουσία αλλοεθνών δια υποχρεωτικής μεταναστεύσεως προς τα βάθη της Ανατολής ή σε άλλες περιοχές, ώστε να αλλάξει υπέρ μας το δημογραφικό ισοζύγιο. 

Θα παρέχεται ελευθερία μεταναστεύσεως και οικονομικά κίνητρα σε όσους θέλουν να πάνε στο τουρκοκρατούμενο κομμάτι της υπολοίπου Ανατολής.

Η μεγαλύτερη προσοχή όμως πρέπει να δοθεί στην φυλετική νομοθεσία. Πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε τα λάθη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Περσία. Ένας μικρός σε αριθμό πληθυσμός όταν κυριαρχεί επί πολλαπλάσιου ξένου πληθυσμού, αν θέλει να έχει διάρκεια η εξουσία του, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να διαχωριστεί φυλετικώς και πολιτισμικώς από τον υποτελή πληθυσμό. Το ακριβώς αντίθετο από την Μακεδονική πολιτική στην Περσία.

Έτσι κατέρρευσαν τεράστιες αυτοκρατορίες. Μικρά σε αριθμό πολεμικά φύλα, κατέκτησαν αχανείς εκτάσεις, αλλά αφανίστηκαν από την ιστορία δια την επιμειξίας και της αφομοιώσεως με τους κατεκτημένους λαούς. 

Θα απαγορευθεί δια πυρός και σιδήρου η φυλετική και πολιτισμική επιμειξία Ελλήνων και Τούρκων. Πόσοι και ποιοί ελληνογενείς Τούρκοι υπάρχουν, θα το δείξουν οι ανθρωπολογικές έρευνες. Αλλά όσοι Έλληνες εγκατασταθούν στην Ιωνία δεν θα επιτρέπεται να αναμειγνύωνται φυλετικώς και πολισμικώς με τους ντόπιους.

Ούτε θα επιτρέπεται εγκατάσταση αλλοεθνών Τούρκων στην σημερινή περιοχή της Ελλάδος. Τα νέα σύνορα θα έχουν ασυμμετρία. Θα μπορούν να μεταβούν Έλληνες στην Ιωνία, αλλά θα απαγορεύεται πληθυσμοί της Ιωνίας να μεταβούν στην Ελλάδα, καθότι υπερτερούν αριθμητικώς έναντι ημών.

Το δημογραφικό ισοζύγιο υπέρ των Ελλήνων θα αλλάξει και με την διαφοροποίηση στην παροχή υπηρεσιών και στην φορολογία. Σκοπός είναι να δοθούν αντικίνητρα για την αύξηση των αλλοεθνών πληθυσμών.

Οι φιλικές εθνότητες προς τους Έλληνες θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση. Αλλά θα υφίσταται διαφορετικός φορολογικός κώδικας με μηδενική φορολογία για τους Έλληνες και προοδευτική φορολογική κλίμακα στους εναπομείναντες Τούρκους. Θα υπάρχουν περιορισμοί στην γέννηση παδιών αλλοεθνών. Κάθε τουρκική οικογένεια θα μπορεί να φέρει στον κόσμο μέχρι ένα παιδί. Επιπλέον θα υπάρχει έλεγχος και διαβάθμιση στην πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες και στην αγορά εργασίας για τους εχθρικούς πληθυσμούς. Τα μέτρα έχουν θετικό σκοπό, να δώσουν κίνητρα για μετανάστευση και μείωση των γεννήσεων των εχθρικών πληθυσμών, προκειμένου να αποφευχθεί η αιματοχυσία και ο παρατεταμένος πόλεμος.

Η αφοσίωση και η υπακοή του πληθυσμού στο νέο Κράτος δεν θα αποδεικνύεται με ανθρωπολογικές εξετάσεις. Ο ντόπιος πληθυσμός εξ αρχής θα υποχρεώνεται να προβεί σε επιλογές. Θα συσταθεί μηχανισμός επιβραβεύσεως ή τιμωρίας των πολιτικών συμπεριφορών. Θα τους ζητηθεί να πολεμήσουν μαζί μας εις βάρος εχθρικών πληθυσμών μέσα στην κατεχόμενη Ιωνία. Θα επιβληθούν επιλογές υπό πίεση, ώστε να διαπιστωθεί η αφοσίωσή τους στις νέες Αρχές.

Εξ αρχής θα οργανωθεί ένα πρόγραμμα πλύσεως εγκεφάλου στον πληθυσμό ώστε να αποβάλλει το τουρκικό δηλητήριο και να επανελληνιστεί. Στα εργοστάσια, στα θέατρα, στα καταστήματα, στις αγορές, στους δρόμους, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, 24ώρες το 24ωρο ελληνική προπαγάνδα.

Δεν πρέπει να επαναληφθεί το στρατηγικό λάθος του 1922, όπου Ελληνικά στρατεύματα εξεστράτευσαν πολύ μακριά από τις ακτές της Ιωνίας περικυκλωμένα από εχθρικούς πληθυσμούς. Έφθασαν έξω από την Άγκυρα χωρίς να έχουν υποτάξει τον εχθρικό πληθυσμό, μακριά από τις εφοδιοπομπές τους.

Η απελευθέρωση της Ιωνίας θα γίνει σταδιακώς. Θα καταληφθούν ωρισμένα εδάφη, θα επανελληνιστούν οι ελληνογενείς πληθυσμοί, θα μεταναστεύσουν υποχρεωτικώς οι αλλοεθνείς, και αφού παγιωθεί η εξουσία μας (κάτι που μπορεί να πάρει δεκαετίες), τότε θα εφορμήσουμε για τα υπόλοιπα εδάφη.

Το στρατιωτικό σκέλος της εκστρατείας είναι μικρό μέρος της όλης στρατηγικής. Η διπλωματική στρατηγική είναι πιό σημαντική. Πρέπει να υπάρξει προσυνεννόηση με όλες τις ενδιαφερόμενες δυνάμεις όπως η Ρωσσία, το Ιράν, η Βουλγαρία, η Αρμενία, η Συρία, το Ισραήλ, το Κουρδιστάν, οι ΗΠΑ, ώστε είτε να συμφωνήσουν ή τουλάχιστον να μην αντιδράσουν στον διαμελισμό της νεοθωμανικής Τουρκίας, λαμβάνοντας βεβαίως ανταλλάγματα.

Αρκετά κράτη όπως το Ιράν θα ζητήσουν εδαφικά ανταλλάγματα, η Ρωσσία θαλάσσια ανταλλάγματα, το Ισραήλ θα ζητήσει εξασφάλιση των συνόρων του, οι ΗΠΑ αεροπορικές βάσεις. Με όλους αυτούς πρέπει να συνεννοηθούμε και να τους δώσουμε αυτά που ζητούν, εφ’ όσον θέλουμε μία ρεαλιστική προσέγγιση στο εθνικό ζήτημα που λέγεται Ιωνία.

Ταυτοχρόνως με ένα αντίστοιχο σχέδιο Yinon, πριν ξεκινήσει το στρατιωτικό σκέλος της επιχειρήσεως, υποθάλπουμε τον διαμελισμό της νεοθωμανικής Τουρκίας κατά μήκος εθνοτικών, θρησκευτικών, και ταξικών γραμμών.

Αποδεχόμαστε εκ των προτέρων ότι κάποια εδάφη θα δοθούν σε κεμαλιστές, κάποια σε κούρδους, κάποια σε σιίτες, κάποια σε σαλαφιστές, και μαζί με τους εξωγενείς παράγοντες θα διαμοιράσουμε σε πολλά κομμάτια τα ιμάτια της νεοθωμανικής Τουρκίας, με σκοπό να δημιουργηθεί μία νέα ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής.

Το στρατηγικό μας πρόβλημα δεν περιορίζεται στο να διαλύσουμε το νεοθωμανικό κράτος. Επεκτείνεται στο πώς δεν θα δημιουργήσουμε προστριβές με τα κράτη και τους λαούς που έχουν σχέση με την Τουρκία ώστε να αποδεχθούν την κυριαρχία μας επί της Ιωνίας. Διότι αν κάνουμε ένα λάθος με το Ιράν, ή το Ισραήλ, ή τους Κούρδους, ξαφνικά αντί για έναν αντίπαλο(την Τουρκία) θα έχουμε δημιουργήσει πολλούς αντιπάλους.

Η καλή προετοιμασία για την εθνικοαπελευθερωτική εκστρατεία ξεκινά με την δημιουργία δεξαμενών σκέψεως και την καλλιέργεια των κεντροασιατικών ανθρωπιστικών σπουδών.

Οφείλουμε να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ παντουρανισμού και παντουρκισμού διότι εξ αυτής της διαφοράς θα κριθούν πολλά. Το νεοθωμανικό κράτος έχει επενδύσει πάρα πολλά χρήματα στο να πείσει πολλά έθνη και λαούς του Καυκάσου και της κεντρικής Ασίας ότι είναι τουρκικά έθνη. Αν δεν φροντίσουμε να υποστηρίξουμε το αντίθετο, διαχωρίζοντας πλήρως τον παντουρανισμό από τον παντουρκισμό, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα σωρό έθνη της κεντρικής Ασίας.

Εννοείται ότι από την πλευρά της Ευρώπης όχι μόνον δεν περιμένουμε βοήθεια, αλλά είμαστε σίγουροι για την εχθρική της στάση. Το πώς θα αντιμετωπίσουμε την εχθρική στάση της Ευρώπης θα αναλυθεί σε άλλο άρθρο. Είναι μεγάλο κεφάλαιο διότι υπάρχει συνάφεια με τις ΗΠΑ και το ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Ένα στρατηγικό λάθος που πρέπει να αποφύγει πάση θυσία η Ελλάδα είναι η ταύτιση της εκστρατείας με τον χριστιανισμό. Η σύγκρουση θα γίνει βάσει της ταυτότητος «Έλληνες εναντίον νεοθωμανικού κράτους», και όχι «χριστιανοί κατά τούρκων», ή «χριστιανοί κατά μουσουλμάνων».

Σκοπός μας είναι να διασπάσουμε τον αντίπαλό μας πριν ξεκινήσει η μάχη, όχι να τον ενοποιήσουμε κάτω από το ισλαμικό λάβαρο. Δεν θα επιτραπεί καμμία αναφορά σε αναβίωση βυζαντινής αυτοκρατορίας ή εκχριστιανισμού των τουρκικών μουσουλμανικών πληθυσμών. Ο αγών είναι εθνικοαπελευθερωτικός και όχι θρησκευτικός. Δεν πρόκειται για σταυροφορία. Από τους αλλοεθνείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς που θα παραμείνουν υπό την κυριαρχία μας θα απαιτηθεί να επιστρέψουν στις προϊσλαμικές παραδοσιακές τους θρησκείες.

Αυτό το σχέδιο χρειάζεται διοικητική κατάτμηση ώστε με το που θα γίνει η απόβαση να είμαστε έτοιμοι να επιβάλλουμε την οικονομική, δημογραφική, φυλετική, πολιτισμική, νομοθετική, δικαστική, αστυνομική, θρησκευτική, και στρατιωτική μας πολιτική.

Για να γίνει κτήμα του Ελληνικού Λαού αυτό το σχέδιο μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλές τεχνικές. Κύρια τεχνική είναι το Μυθιστόρημα όπου προβάλλεται μελλοντικώς με την μορφή μύθου η ζωή στην Ιωνία, όπως την θέλουμε εμείς. Στην φαντασία των Ελλήνων προβάλλονται υποθετικές μάχες με τουρκικά στρατεύματα ώστε να εθιστεί η λαϊκή φαντασία και να χαλυβδωθεί η πίστη στο δίκαιον του Αγώνος.

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι άλλη μία καλή τεχνική, αρκεί να είναι σχεδιασμένη σωστά.

Ημερίδες, συνεντεύξεις, τηλεοπτικές σειρές, θεατρικά έργα, τραγούδια, πολιτισμικά δρώμενα, συγγραφή βιβλίων, έκδοση εφημερίδων, δεξαμενές σκέψεως, πανεπιστημιακές έδρες, θα προετοιμάσουν μία γενιά πολιτικών, στρατιωτικών, ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών, καλλιτεχνών, με το όραμα της Μεγάλης Ελλάδος.

Η ψυχολογική προετοιμασία του Ελληνικού Λαού είναι βασικό συστατικό της εθνικοαπελευθερωτικής στρατηγικής για την Ιωνία. Πρέπει να επεξεργαστούμε από τώρα κάθε πιθανή δυσκολία που θα συναντήσουμε και να καθορίσουμε από τώρα τί ενέργειες θα κάνουμε για να κάμψουμε τις αντιστάσεις που θα συναντήσουμε. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνον με συλλογική προσπάθεια και καθημερινή εξάσκηση.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Η Ελλάδα πρέπει να διαθέτει υψηλή στρατηγική και για τα 4 σημεία του ορίζοντος


Προσφάτως σε μία κατ’ ιδίαν συνάντηση με πολιτικούς και αναλυτές γεωπολιτικών ζητημάτων εξέθεσα τις απόψεις μου περί Ελληνικού Imperium. Ανάμεσά τους υπήρχαν ωρισμένοι επαγγελματίες αναλυτές που εμφανίζονται στα μμε ομιλώντας περί γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, και οι οποίοι απέδειξαν για μίαν εισέτι φοράν ότι ο εθισμός της σκέψεως σε στερεότυπα, προξενεί αποστέωση του πνεύματος.  
Όλοι απέρριψαν ως εξωπραγματικές τις απόψεις μου χωρίς να αντιτάξουν κάποιο λογικό επιχείρημα παρά μόνον αφορισμούς βασισμένους στο συναίσθημα της μειονεξίας.  
Το ιδεολογικό εκκρεμές της συζητήσεως από την δική τους πλευρά ταλαντεύετο μεταξύ άξονος ΗΠΑ-Ελλάδος-Ισραήλ και άξονος Ρωσσίας-Ελλάδος-Ιράν. Δηλαδή είτε θα συμμαχήσουμε με τις ΗΠΑ είτε με την Ρωσσία.
Για ποιόν λόγο να συμμαχήσουμε με κάποιον απ’ αυτούς τους δύο άξονες; ρώτησα. Προφανώς για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα, απαντούσαν οι συνομιλητές μου.
Ήταν ολοφάνερο ότι όλοι τους όταν μιλούσαν για στρατηγική, στο μυαλό τους είχαν έναν εχθρό, την Τουρκία. Και όταν ανέλυαν τα πιθανά πλεονεκτήματα μίας συμμαχίας, είχαν στο μυαλό τους μόνον το Ανατολικό Μέτωπο. 
Τους εξήγησα ότι η βασική παραδοχή από την οποία εκκινείται η επιχειρηματολογία τους, ήταν παντελώς λανθασμένη. Είναι αδιανόητο το Ελληνικό Έθνος να μην διαθέτει στρατηγική για τα 4 σημεία του ορίζοντος.
Πρέπει να έχουμε στρατηγική για τον Βορρά, για τον Νότο, για την Δύση, και την Ανατολή.

Η Ελλάδα πρέπει να έχει σχέδια για τα βόρεια σύνορά της μέχρι το Βερολίνο. Συγχρόνως πρέπει να καθορίσει την πολιτική της στην Αφρική, στα νότια σύνορά μας. Πρέπει να καθορίσει τί θα πράξει μέχρι το Γιβραλτάρ και πώς θα συμπεριφέρεται στους δυτικοευρωπαίους. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για τον Καύκασο και τις Παρευξείνιες χώρες. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για την Μέση Ανατολή. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για την Ασία μέχρι την Άπω Ανατολή.
Προφανώς μία τέτοια γεωστρατηγική αντίληψη εμπεριέχει μία παγκόσμια προοπτική, η οποία ενέχει και το στοιχείο του επεκτατισμού. Όχι κατ’ ανάγκην εδαφικού επεκτατισμού, αλλά οπωσδήποτε οικονομικού, πολιτικού, δημογραφικού, και πολιτισμικού επεκτατισμού.
Είναι αδιανότητο να ακούω συνομιλητή μου, ο οποίος δηλώνει ειδικός στην γεωπολιτική και την γεωστρατηγική, να σηκώνει τον τόνο της φωνής του δίκην ροπάλου για να θίξει τις απόψεις μου επειδή το μυαλό του βλέπει ως εχθρό μόνον την νεοθωμανική Τουρκία. Γιά τον καθηγητή της παρέας ήταν αδιανόητο το Ελληνικό Έθνος να έχει βλέψεις στην Βόρεια Ευρώπη, στον Δυτικό κόσμο, στην Αφρική, ή στον Καύκασο ή στην Άπω Ανατολή.
Ένας απλός παρατηρητής θα διαπιστώσει εύκολα ότι στην σημερινή Ελλάδα όλοι οι θεωρητικολογούντες περί την γεωπολιτική και γεωστρατηγική, πάντα μα πάντα αποσιωπούν την ΒΑΣΙΚΗ τους ΠΑΡΑΔΟΧΗ. Ήτοι, βλέπουν μόνον έναν εχθρό, την Τουρκία.
Και μάλιστα η θεώρησή τους είναι καθαρώς αμυντική: να μην μας πάρουν οι νεοθωμανοί την Θράκη, το Αιγαίο, και την Κύπρο. Μόνον εκεί στρέφεται το βλέμμα τους. Μέχρι εκεί φθάνει ο γεωπολιτικός τους ορίζοντας.
Αν αυτό που λέω είναι λάθος, ας με διαψεύσουν οι εν ενεργεία στρατιωτικοί.
Υπάρχουν σήμερα Ελληνικά επιθετικά σχέδια για την απελευθέρωση και ανακατάληψη του κατεχομένης Κύπρου ή μόνον αμυντικά σχέδια αποτροπής υποδουλώσεως και της υπολοίπου νήσου;
Υπάρχουν επιθετικά σχέδια απελευθερώσεως της κατεχομένης Ιωνίας; Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχουν. Γίνονται κατά καιρούς ασκήσεις επί χάρτου για ενδεχόμενα αντίποινα σε περίπτωση προσβολής Ελληνικής νήσου στο Αιγαίο. Αλλά μέχρι εκεί. Εγώ ομιλώ για ανακατάληψη της Ιωνίας. Και τέτοιου είδους σχέδια πρέπει να περιλαμβάνουν πολιτικές, δημογραφικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές, οικονομικές, διοικητικές παραμέτρους, πλην του καθαρώς στρατιωτικού σκέλους.
Ακολουθεί παράγραφος και σύνδεσμος από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Το σχέδιο «BALYOZ» («Βαριά») και οι Ελληνικές αδυναμίες», σχετικώς με τις αμυντικές διατάξεις στον Έβρο και την αμυντική συμπεριφορά. Προσοχή στην ακόλουθη φράση:
Επομένως όσοι εκ των συνομιλητών μου ωρύοντο υπέρ μίας συμμαχίας με ΗΠΑ-Ισραήλ, δεν διέφεραν και πολύ από την άλλη μερίδα η οποία συνηγορούσε υπέρ Ρωσσίας-Ιράν.  Και οι δύο αντιλήψεις είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Μία βασική παραδοχή. Προστασία της Ελλάδος από την Τουρκία.
Μα αυτό δεν είναι μακροπρόθεσμη στρατηγική, αντέταξα. Αυτό αποτελεί θεοποίηση του ραγιαδισμού και της μειονεξίας.
Η Ελλάδα πρέπει να ενστερνιστεί το Imperium. Οφείλει να παρεμβαίνει προληπτικώς στα 4 σημεία του ορίζοντος συγκρουομένη με εχθρικές πολιτικές, δημογραφικές, οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτισμικές, και θρησκευτικές δυνάμεις.
Αφού ενσωματώσει στην υψηλή της στρατηγική την έννοια των πολλαπλασιαστών ισχύος, οφείλει να προβάλλει την ισχύ της σε υπερπόντια εδάφη.
Είναι αδιανόητο να παραμένουμε αδιάφοροι και παθητικοί όταν σε όλη την Αφρική γίνονται θρησκευτικοί και δημογραφικοί πόλεμοι, όταν η Βόρεια και Κεντρική Αφρική σείεται από ισλαμικά κινήματα.
Είναι αδιανόητο να παραμένουμε αδιάφοροι και παθητικοί όταν στα δυτικά μας σύνορα έχει δημιουργηθεί ένα νεοφιλελεύθερο ευρωατλαντικό στρατόπεδο το οποίο μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση απειλούν να κατασπαράξουν το Έθνος μας.
Είναι αδιανόητο να είμαστε απόντες από τις Παρευξείνιες Χώρες. Δηλαδή αφήνουμε όλους τους άλλους, Ρώσσους, Ουκρανούς, Ρουμάνους, Γεωργιανούς, Αρμενίους, και Τούρκους να αναδιανέμουν μεταξύ τους τα ΔΙΚΑ μας ΕΔΑΦΗ, και να διοικούν τους ΔΙΚΟΥΣ μας ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ χωρίς να μας ρωτούν. Χωρίς να μας λογαριάζουν στην μοιρασιά.
Ποιά είναι η υψηλή σας στρατηγική για την Δύση, τον Βορρά, και τον Νότο; Ρωτούσα διαρκώς τους συνομιλητές μου. Ουδεμία σοβαρή απάντηση έλαβα, πλην συναισθηματικών αφορισμών εδραζομένων στην μειονεξία και στην καχεκτική πνευματική ανάπτυξη. 

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Οι Σλαβομακεδόνες (Σκοπιανοί) είναι ελληνικής και όχι σλαβικής καταγωγής!


Γράφει ο Μάριος Δημόπουλος


I. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο άρθρο αυτό θα υποστηρίξουμε ότι οι ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα (οι Σκοπιανοί) είναι Έλληνες στην καταγωγή. Πρόκειται περί εκσλαβισμένων γλωσσικά Ελλήνων. Δυστυχώς η επίσημη θέση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους είναι ότι οι Σλαβομακεδόνες είναι Σλάβοι ή Βούλγαροι. Τέτοια είναι η έλλειψη γνώσης των σύγχρονων Ελλήνων στα εθνολογικά θέματα και στα θέματα καταγωγής των λαών, που αδιακρίτως χαρακτηρίζουν τους Σλαβομακεδόνες Σλάβους και Βούλγαρους, λες και οι Βούλγαροι είναι Σλάβοι. Ας αποφασίσουν λοιπόν τι είναι: Σλάβοι ή Βούλγαροι; 

Οι σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν το γεγονός ότι πολλοί Σκοπιανοί κατάγονται από τη λεγόμενη «Αιγαιακή» Μακεδονία και ότι ήταν δίγλωσσοι (μιλούσαν δηλαδή Ελληνικά και Σλαβομακεδονικά). Άρα τι άλλο θα μπορούσαν να είναι οι Σκοπιανοί εκτός από Έλληνες Μακεδόνες που εκσλαβίστηκαν γλωσσικά; Διαφορετικά, οι Έλληνες θα πρέπει να αποδεχθούν τις θεωρίες του Φαλμεράιερ περί του δήθεν εκσλαβισμού των Ελλήνων. 

Δεν μπορούν δηλαδή οι Έλληνες να λένε ότι οι σλαβόφωνοι που κατοικούν στην Ελλάδα είναι Έλληνες στην καταγωγή, ενώ οι σλαβόφωνοι των Σκοπίων, που κατοικούν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, είναι Σλάβοι. Ή οι κάτοικοι της Ελλάδας που ομιλούν και τα σλαβομακεδονικά είναι και αυτοί Σλάβοι όπως και οι Σκοπιανοί ή οι Σκοπιανοί είναι και αυτοί Έλληνες, όπως οι εν Ελλάδι ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα. Οι Έλληνες όμως των αρχών του προηγούμενου αιώνα ήταν πολύ περισσότερο κατατοπισμένοι και θεωρούσαν τους ομιλούντες το σλαβομακεδονικό ιδίωμα ως Έλληνες, απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων, και όχι ως Βούλγαρους και ότι το σλαβομακεδονικό ιδίωμα σχετιζόταν με την Ελληνική γλώσσα. Αυτό το έκαναν και ως αντίδραση προς την επεκτατική πολιτική των Βουλγάρων που βάπτιζαν κάθε σλαβόφωνο κάτοικο της Μακεδονίας ως Βούλγαρο.



Ας δούμε τι έγραφε ο Ίων Δραγούμης: «Ίσην κατάπληξιν εμποίει η επιπολαία έστω εξέτασις της λαλουμένης εν τη ελληνική Μακεδονία διαλέκτου. Είναι άπορον πώς εξακολουθεί ολόκληρος ο Ελληνισμός ν’ αποκαλή αυτήν Βουλγαρικήν, πώς μέχρι σήμερον διακηρύττει ότι ο δήθεν βουλγαρόφωνος ημών πληθυσμός απώλεσε καθ’ ολοκληρίαν την γλώσσαν του και πώς δεν ευρέθη εισέτι ουδέ είς λόγιος Έλλην Σλαυομαθής όπως ν’ αποκαλύψη και διασαλπίση αρμοδίως ανά τον κόσμον την επικρατούσαν ολέθριαν πλάνην. Μακράν τούτου φοβούμαι μη αποδειχθή ημέραν τινά ότι ο Μέγας Αλέξανδρος εγειρόμενος εκ του τάφου θα εννόη ευκολώτερον την δήθεν βουλγαρικήν ταύτην διάλεκτον ή όσον θα εννόη τα δήθεν ελληνικώτερα ιδιώματα του Κύπριου ή και του Πελοποννήσιου αγρότου» (Ίων Δραγούμης, «Τα τετράδια του Ίλιντεν», σελ. ΚΣΤ’).

II. ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΣΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν οι Σκοπιανοί να μιλάνε Σλαβικά και να μην είναι Σλάβοι. Η γλώσσα δεν έχει σχέση πάντα με την καταγωγή. Και οι Βούλγαροι μιλάνε Σλαβικά, αλλά δεν είναι Σλάβοι. Στην πραγματικότητα οι ανθρωπολογικές μελέτες που έχουν γίνει στη Βαλκανική χερσόνησο έχουν δείξει ότι η πλειοψηφία των λαών που μιλάνε Σλαβικά στα Βαλκάνια δεν είναι Σλάβοι, αλλά έχουν απλώς εκσλαβισθεί γλωσσικά. Ο R. Biasutti στο βιβλίο του «La razze ei Popoli dellaTerra» (έκδ. 1954, σελ. 257) αναφέρει ότι «ο Pittard, ένας από τους καλύτερα γνωρίζοντες τα ανθρωπολογικά ζητήματα της Βαλκανικής, παρουσιάζεται πεπεισμένος ότι οι ομιλούντες τη σλαβική γλώσσα Βαλκανικοί λαοί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους δεν ανήκουν στον αρχικό σλαβικό κλάδο, αλλά απλώς εκσλαβίσθηκαν». 

Επί του θέματος αυτού ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός αναφέρει: «Είναι γνωστό, ότι τα σλαβικά φύλα πέρασαν τον Δούναβη προς τα Βαλκάνια κατά τον 6ο και 7ομ.Χ. αιώνα. Αυτές όμως οι μετακινήσεις, όπως δείχνει το ανθρωπολογικό υλικό, δεν ήταν τόσο μεγάλες ώστε να αλλάξουν τον φυσικό τύπο των λαών που ζούσαν σε αυτές τις χώρες» («Η Προέλευση των Ελλήνων», σελ. 239). Τα ίδια υποστηρίζουν οι Ρώσοι ανθρωπολόγοι Γ. Ντέμπετς, Τ. Τροφίμοβα και Ν. Τσεμποξάροβ, αλλά και ο Ρουμάνος ανθρωπολόγος Al Manuila, ο οποίος το 1957 διαπίστωσε ανθρωπολογική ομοιότητα σε όλο τον βαλκανικό χώρο. Κοινή λοιπόν πεποίθηση των ανθρωπολόγων είναι ότι η διάδοση των σλαβικών γλωσσών δεν συνοδευόταν από μαζικές μετακινήσεις λαών. Άρα το γεγονός ότι οι Σκοπιανοί μιλάνε Σλαβικά δεν συνεπάγεται ότι είναι Σλαβικής καταγωγής.

III. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΙΛΠΩΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΦΩΝΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Ο Στίλπων Κυριακίδης στο βιβλίο του «Τα βόρεια εθνολογικά όρια του Ελληνισμού» (Θεσσαλονίκη, 1946, σελ. 59) γράφει για την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της Δυτικής Μακεδονίας:

«Κατά τους χρόνους λοιπόν τούτους (σ.σ. εννοεί στις αρχές του 20ου αιώνα) οι κατοικούντες τα τρία μακεδονικά βιλαέτια, της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηρίου και των Σκοπίων, εάν αφήσωμεν κατά μέρος ολιγανθρώπους τινάς εθνότητας, όπως είναι οι Εβραίοι, οι Αθίγγανοι, οι Αρμένιοι και οι εν τη περιοχή κυρίως των Σκοπίων Αλβανοί, είναι κατά την γλώσσαν μεν τουρκόφωνοι οι μουσουλμάνοι, οι δε ελληνόφωνοι, οι δε σλαβόφωνοι. 

Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά, μολονότι Βούλγαροι και Σέρβοι επιστήμονες και προπαγανδισταί ισχυρίσθηκαν πολλάκις ότι πρόκειται περί εξελληνισμένων Σλάβων. Περί των Σλαβοφώνων όμως ηγέρθη αμφισβήτησις μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων και Ελλήνων ως προς την καταγωγήν και εθνικότητα αυτών. Και η αμφισβήτησις αύτη είναι δικαιολογημένη, μολονότι δεν διεξήχθη πάντοτε με την απαιτουμένην επιστημονικήν ειλικρίνειαν και την ιστορικήν αλήθειαν. Ας ίδωμεν λοιπόν τι ακριβώς συμβαίνει».

Πριν συνεχίσουμε με τα όσα πολύ ενδιαφέροντα μας λέει ο Στ. Κυριακίδης, ας δούμε μια σύγχυση που τον διέπει, σύγχυση από την οποία διακατέχονται όλοι εν γένει οι ασχολούμενοι με τα εθνολογικά ζητήματα ιστορικοί και εθνολόγοι. Συγχέουν το ζήτημα της καταγωγής με το ζήτημα της εθνικότητας. Και είναι φυσικό τούτο, διότι δεν είναι ανθρωπολόγοι.Άλλο καταγωγή και άλλο εθνική συνείδηση. Η εθνική συνείδηση είναι πολλάκις αποτέλεσμα προπαγάνδας. Η σύγχυση του Κυριακίδη είναι εμφανέστατη, όταν γράφει: «Περί των σλαβοφώνων όμως ηγέρθη αμφισβήτησις μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων και Ελλήνων ως προς την καταγωγήν και εθνικότητα αυτών». Δηλαδή ο Κυριακίδης συγχέει την καταγωγή με την εθνικότητα. Θα μπορούσε για παράδειγμα οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι να είναι κοινής καταγωγής (Σλάβοι) αλλά διαφορετικής εθνικότητας. Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες και οι Βούλγαροι είναι κοινής καταγωγής. 

Αποτέλεσμα της σύγχυσης που διέπει τον Κυριακίδη είναι και το γραφέν υπ’ αυτού: «Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά». Στη σύγχυση αυτή του Κυριακίδη έρχεται να προστεθεί μια άλλη σύγχυση, και αυτή είναι το ζήτημα της γλώσσας. Η γλώσσα δεν σχετίζεται πάντα με την καταγωγή. Η γλώσσα όμως μπορεί να συμβάλλει σε αλλοίωση της εθνικότητας μιας πληθυσμιακής ομάδας. Και σε αυτές τις συγχύσεις έρχεται να προστεθεί και μια ακόμα σύγχυση του Κυριακίδη, το θέμα της θρησκείας. «Περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων», γράφει ο Κυριακίδης. Και ποιος του είπε ότι αυτοί οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι ήταν κατ’ ανάγκη τουρκικής καταγωγής; Θα μπορούσαν να είναι αυτόχθονες Βαλκανικοί πληθυσμοί που εκτουρκίστηκαν γλωσσικά και εξισλαμίστηκαν. Πολλοί Έλληνες θεωρούνταν Τούρκοι, επειδή ήταν Μουσουλμάνοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Τουρκοκρήτες, οι οποίοι ήταν Έλληνες Κρήτες και εξισλαμίστηκαν. Λόγω της θρησκείας τους εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα χωρίς την θέλησή τους παρά το γεγονός ότι ήταν Έλληνες. Διώχναμε Έλληνες λόγω θρησκείας!

Τονίσαμε πριν ότι η γλώσσα δεν σχετίζεται απαραίτητα με την καταγωγή ενός λαού. Η ταύτιση γλώσσα=καταγωγή είναι αντιεπιστημονική και προπαγανδιστική. Πάνω σε αυτό έχουν στηριχθεί όλοι οι προπαγανδιστές και πλαστογράφοι, για να αλλοιώσουν την πραγματικότητα της καταγωγής των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνεται ο Κυριακίδης, όταν γράφει: «Και περί μεν των τουρκοφώνων μουσουλμάνων και των ελληνοφώνων Ελλήνων ουδεμία υπήρξεν αμφισβήτησις, διότι η εθνική αυτών συνείδησις ήτο σταθερά, μολονότι Βούλγαροι και Σέρβοι επιστήμονες και προπαγανδιστές ισχυρίσθηκαν πολλάκις ότι πρόκειται περί εξελληνισμένων Σλάβων».

Δηλαδή οι Σλάβοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι όχι μόνο οι Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ήταν Σλάβοι αλλά και οι Ελληνόφωνοι. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες. Αυτό αποδεικνύεται από τις σύγχρονες ανθρωπολογικές και γενετικές μελέτες. Και αυτό φαίνεται ότι το αντιλήφθηκε ο Κυριακίδης, όπως φαίνεται από τα όσα γράφει για την καταγωγή των σλαβόφωνων πληθυσμών. Ας δούμε τη συνέχεια του κειμένου του Κυριακίδη:

«Οι αμφισβητούμενοι σλαβόφωνοι πληθυσμοί, οι οποίοι κατοικούν από της βορειοτέρας Μακεδονίας μέχρι της περιοχής των Σκοπίων, είναι εκ καταγωγής Βούλγαροι, Σέρβοι ή Έλληνες; Την ορθήν λύσιν της απορίας δύναται να μας δώση μόνον η ιστορία.

Ποία ήτο η εθνολογική κατάστασις των περιοχών τούτων κατά τους χρόνους του Βυζαντίου μας είναι ήδη γνωστόν. Μέχρι μεν του Ζ’ αιώνος το κυρίαρχον εθνικόν στοιχείον εν τη περιοχή ταύτη ήσαν οι Έλληνες, μετά τινών εκρωμανισμένων Ελλήνων επίσης την καταγωγήν, των Κουτσοβλάχων, κατοικούντων εις ορεινάς περιοχάς.Από του Ζ’ αιώνος προστέθηκαν και διάφορα σλαβικά φύλα, τα οποία εγκατεστάθησαν και αυτά αμειγέστερον μεν εις τα όρη, αναμείξ δε μεθ’ Ελλήνων εις πεδινάς κώμας. Η θεωρία περί Πρωτοβουλγάρων, ελθόντων ομού μετά των Σλάβων έκτοτε ή και παλαιότερον, είναι επιστημονικός μύθος κίβδηλος, τον οποίον έπλασαν ευφάνταστοι πανσλαβισταί βουλγαρόφιλοι επιστήμονες, δια να στηρίξουν αδικαιολογήτους άλλως αξιώσεις. 

Το όνομα του Βουλγάρου εδόθη εις τους ξένους τούτους προς τους Βουλγάρους πληθυσμούς δυστυχώς υφ’ ημών των Ελλήνων κατά τους χρόνους των αγώνων του Βυζαντίου κατά του Σαμουήλ. Αι νίκαι του Βασιλείου του Β’ και η υποταγή της Βουλγαρίας εις το Βυζάντιον ενίσχυσαν εκ νέου τον Ελληνισμόν εις τας περιοχάς ταύτας. Ταυτοχρόνως εις τας ιδίας περιοχάς εγκατεστάθησαν κατά καιρούς υπό των Βυζαντινών βασιλέων και άλλοι λαοί, όπως Πατσινάκαι εις την Αρδέαν, Τούρκοι Βαρδαριώται, δηλ. Ούγγροι, εις τον μέσον ρουν του Αξιού, Κόμανοι και Πατσινάκαι από Νύσσης μέχρι Σόφιας. Πλην τούτων υπήρχον και οι Βλάχοι, οι τε εξ Ελλήνων και οι εξ Ιλλυριών και Θρακών. Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι λαοί;».

Πολύ εύλογο το ερώτημα αυτό του Κυριακίδη. Τι έγιναν όλοι αυτοί οι λαοί; Εξαφανίστηκαν; Ασφαλώς και όχι. Αυτή είναι η θεωρία μας. Ότι οι κάτοικοι της Βαλκανικής Χερσονήσου είναι κατά βάση αυτόχθονες Ελληνοπελασγικοί (Ελληνοιλλυριοθρακικοί) πληθυσμοί. Ας δούμε τι απάντηση δίνει ο Κυριακίδης στο ερώτημα «τι απέγιναν όλοι αυτοί οι λαοί»:

«Οι μεν Έλληνες διετηρήθησαν αμιγείς και ανόθευτοι και με ακμαίον το εθνικόν αίσθημα εις τα νοτιώτερα, κατά μεγαλυτέρας δε ή μικροτέρας νησίδας εις τας βορειοτέρας πόλεις και πολίχνας, εις την βορειοτέραν όμως ύπαιθρον αφομοιώθησαν κατά κανόνα γλωσσικώς υπό των παροικούντων Σλάβων, προς τους οποίους εξίσωσεν αυτούς η τουρκική κατάκτησις μεταβαλούσα τους πρώην κυρίους της γης δουλοπαροίκους. Την αυτήν τύχην υπέστησαν και οι άλλοι λαοί, οι εξελληνισμένοι πιθανώτατα Βαρδαριώται και οι βορειότεροι Έλληνες Βλάχοι, εξ όλων δε τούτων απετελέσθη ο σύγχρονος σλαβόφωνος πληθυσμός των μνημονευθέντων τριών βασιλείων».

Ο Κυριακίδης πολύ σωστά καταλήγει στο συμπέρασμά μας ότι οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας είναι στην πλειοψηφία τους Ελληνικής καταγωγής. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι και οι βορειότεροι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Βαλκανικής είναι ελληνογενείς.

Γεννάται όμως το ερώτημα: το να εκσλαβιστούν γλωσσικά τόσοι λαοί δεν είναι απόδειξη ότι οι Σλάβοι αποτελούσαν σημαντική πλειονότητα, η οποία απορρόφησε τους ξένους; Η απάντηση είναι κατηγορηματική. Όχι. Όπου η σλαβική γλώσσα συγκρούστηκε με ξένη υπερίσχυσε αυτή. Έτσι οι Φίνοι, οι οποίοι κατά τον Θ’ αιώνα κατείχαν ολόκληρη τη βόρεια Ρωσία, εκσλαβίστηκαν γλωσσικά, όπως και όλοι οι βορειότεροι Ιλλυριοί, όπως για παράδειγμα οι Μαυροβούνιοι εκσλαβίστηκαν γρήγορα και οι Βούλγαροι, οι οποίοι υπέταξαν τους Σλάβους της Μυσίας. Γενικά ισχύει κατά την παρατήρηση του Κ. Άμαντου ο κανόνας, ότι μεταξύ γειτόνων Σλάβων και άλλων λαών η μειοψηφία η σλαβική νικούσε γλωσσικά (Κ. Άμαντου, «Μακεδονικά. Συμβολή εις την μεσαιωνικήν ιστορίαν και εθνολογίαν της Μακεδονίας», Αθ. 1929).

Οι σλαβόφωνοι λοιπόν της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας είναι εκσλαβισμένοι γλωσσικά Έλληνες. Γράφει ο Κυριακίδης: «Η έρευνα δυστυχώς των σλαβοφώνων τούτων, ητε ανθρωπολογική και η λαογραφική και η γλωσσική, δεν προχώρησε τόσον, ώστε να διακρίνη το ποσόν και την προέλευσιν των ξένων παρ’ αυτοίς στοιχείων. Εν τούτοις και εκ των γνωστών, ιδία γλωσσικών στοιχείων προκύπτει αναντιρρήτως ότι εις τας φλέβας αυτών ρέει άφθονον ελληνικόν αίμα».

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μόνο που, όταν ο Κυριακίδης έγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο, το 1946, δεν υπήρχε όντως καμιά ανθρωπολογική μελέτη, που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Κυριακίδη, ότι στις φλέβες των σλαβόφωνων ρέει άφθονο ελληνικό αίμα. Η ανθρωπολογική μελέτη του Άρη Πουλιανού στους σλαβόφωνους πληθυσμούς της Ελλάδας, όπως αυτή παρουσιάστηκε στο βιβλίο του «Η προέλευση των Ελλήνων», που απετέλεσε και τη διδακτορική του διατριβή, απέδειξε ότι οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας είναι αυτόχθονες. Πρόκειται δηλαδή περί εκσλαβισθέντων γλωσσικά Ελλήνων.

Ο Κυριακίδης χωρίς τη γνώση της ανθρωπολογίας έφτασε στο σωστό συμπέρασμα από τα γλωσσολογικά δεδομένα. Γράφει: «Ό, τι παρετηρήθη εις την διάλεκτον των Πομάκων, το ίδιον παρετηρήθη και εις την διάλεκτον των σλαβόφωνων τούτων, ότι δηλ. υπάρχουν άφθονα ελληνικά στοιχεία όμοια προς τα ευρισκόμενα παρά τοις Πομάκοις, στοιχεία δηλ. μη δυνάμενα να αποδοθώσιν εις την επίδρασιν του ελληνικού πολιτισμού και δη της εκκλησίας και του σχολείου, αλλά προερχόμενα εκ διγλωσσίας, όπως είναι τα ρήματα και οι λέξεις του καθημερινού βίου. Τα στοιχεία ταύτα υπό των ξένων απεδόθησαν εις την επίδρασιν του ελληνικού πολιτισμού και δη της εκκλησίας και του σχολείου. Τούτο είναι πρόχειρος ερμηνεία, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται εις τα πράγματα».

Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα των πανσλαβιστών. Ότι δήθεν η Εκκλησία και τα Ελληνικά σχολεία εξελλήνιζαν μη ελληνογενείς πληθυσμούς. Και το ίδιο υποστηρίζουν και μερικοί για τον Ελληνισμό της Ηπείρου, ότι τάχα αυτός είναι δημιούργημα της Εκκλησίας και των Ελληνικών σχολείων! Τέτοια παραχάραξη της ιστορίας! 

Αλλά ας δούμε γιατί δεν ευσταθεί αυτή η άποψη για τους σλαβόφωνους πληθυσμούς. Γράφει ο Κυριακίδης: «Εκ της εκκλησίας δεν ήτο δυνατόν να εισαχθώσι παρά μόνον εκκλησιαστικαί λέξεις, εκ δε του σχολείου λέξεις πνευματικότερου πολιτισμού, μολονότι με την διδασκαλίαν της καθαρευούσης και τούτο είναι αμφίβολον. Αλλά και εκ του ανωτέρω πολιτισμού δεν εισάγονται ει μη πνευματικώτεραι λέξεις ή ονόματα υλικών αγαθών, αγνώστων τέως εις τους δεχομένους αυτά, και όχι λέξεις του καθ’ ημέραν βίου, με τας οποίας κάθε γλώσσα είναι εφωδιασμένη, οσονδήποτε πτωχή και αν είναι. Όθεν πρέπει να ζητήσωμεν αλλαχού την αιτίαν της παρουσίας των ξένων γλωσσικών στοιχείων εν τινι γλώσση, όταν ταύτα είναι του καθ’ ημέραν λόγου, τα οποία απαραιτήτως υπάρχουν εις κάθε γλώσσαν, και ιδίως επίθετα και ρήματα και μόρια. 

Σας αναφέρω μερικά παραδείγματα εκ των σημειωθέντων υπό του αειμνήστου γυμνασιάρχου Μπουκουβάλα (Γ. Μπουκουβάλα, “Η γλώσσα των εν Μακεδονία Σλαβοφώνων” εν “Ελληνισμώ” τ. Η 1905 σ. 906 κ.ε. Βλ. και άλλας συλλογάς εν τω αυτώ περιοδικώ Θ’ 1906, σ. 58, κ.ε. 148 κ.ε.) και του Γάλλου σλαβολόγου Mazon (Andre Mazon, “Documents, contes et chansons slavesdel’ Albanie sud”, Paris, 1936 σ. 103 κ.ε.): άνουστου, αρπάζουβαμ, αρέσαμ, βάψουβαμ, βαριούσαμ, βρώμα, δίπλιαμ (=διπλώνω), έλα, ζαλίσουβαμ, θειόκα, καψ (=θέρμη), κλώτσαμ, ενού (=ενώ), λαθηψά (=ελανθάσθην), λείψαμ (=λείπω), σπολλάτ, τεντώσουβαμ, όρσε, ορίστε, κάκο κρονινάκει κ.τ.λ. Ο Μπακουβάλας συνεκέντρωσε 656 τοιαύτας λέξεις, ισχυριζόμενος ότι και πολλαί άλλαι υπάρχουν. Παρατηρεί δε ο ίδιος και την κώφωσιν του ο εις ου, την οποίαν παρετήρησεν ο Jirerek εις την Ανατολικήν Ρωμυλίαν, πράγμα το οποίον δεικνύει την επίδρασιν των βορείων ελληνικών ιδιωμάτων επί της σλαβικής ταύτης διαλέκτου».

Με λίγα λόγια ο Κυριακίδης λέει ότι η ύπαρξη ελληνικών λέξεων του καθημερινού βίου στη γλώσσα των σλαβοφώνων όπως και το φαινόμενο της κωφώσεως δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε στην Εκκλησία ούτε στα σχολεία που δίδασκαν την καθαρεύουσα. Γράφει ο Κυριακίδης: «Το πλήθος και το είδος των λέξεων τούτων προϋποθέτει αναγκαίως ό, τι και προηγουμένως είπομεν, ότι οι άνθρωποι, οι λαλούντες την διάλεκτον ήσαν κάποτε δίγλωσσοι, αφομοιωθέντες συν των χρόνω, όπερ αποτελεί ασφαλές και αναντίρρητον τεκμήριον περί της παρουσίας πολλών Ελλήνων, συμβιούντων μετά των σλαβοφώνων τούτων. Κατά ταύτα δεν πρέπει να θεωρηθή διόλου παράδοξον ότι πολυάριθμοι σλαβόφωνοι επίστευσαν και πιστεύουν ότι είναι Έλληνες και ηγωνίσθησαν είπερ τι και άλλος κατά τον μακεδονικόν αγώνα εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι δια της μαχαίρας και του πυρός προσεπάθουν να εμβάλουν και εις αυτούς, όπως και εις τους Πομάκους, βουλγαρικήν συνείδησιν, την οποίαν απηχθάνοντο. Είναι οι γνωστοί Γραικομάνοι, όπως τους απεκάλουν οι Βούλγαροι».

Οι σλαβόφωνοι λοιπόν κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν Έλληνες στην καταγωγή και είχαν ελληνική εθνική συνείδηση όχι επειδή τους την επέβαλε τάχα το Πατριαρχείο, αλλά διότι ήταν Έλληνες στην καταγωγή και είχαν διατηρήσει την ελληνική εθνική τους συνείδηση. Οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας που είχαν ρευστή εθνική συνείδηση, ή αν θέλετε, δεν είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, ήταν και αυτοί Έλληνες που δυστυχώς λησμόνησαν την ελληνική τους καταγωγή. Αυτοί λοιπόν είναι οι σλαβόφωνοι κάτοικοι των Σκοπίων. Οι λησμονήσαντες την ελληνική καταγωγή τους Μακεδόνες. Πρόκειται δηλαδή περί γνησίων Ελληνομακεδόνων. Η προσπάθεια λοιπόν του να γίνουν Έλληνες δεν αποτελούσε προσπάθεια εξελληνισμού τους αλλά επανελληνισμού τους, επιστροφής τους στον Ελληνισμό.

IV. Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ


Την ελληνική καταγωγή των κατοίκων των Σκοπίων επιβεβαιώνει και ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ν. Ανδριώτης, ο οποίος γράφει: «Όπως συμβαίνει και για τις άλλες σλαβικές γλώσσες της Βαλκανικής, έτσι και για το ιδίωμα του κράτους των Σκοπίων η γλώσσα που επέδρασε σ’ αυτό περισσότερο από κάθε άλλη ξένη γλώσσα είναι η Ελληνική. Η συνεχής επί αιώνες και αδιάκοπη πολιτιστική επικοινωνία των κατοίκων της με τους Έλληνες, η μακρόχρονη διοίκησή της από το βυζαντινό κράτος και την ορθόδοξη ελληνική Εκκλησία και το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σημαντικό μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν, όλα αυτά εξηγούν θαυμάσια το μεγάλο πλήθος των ελληνικών γλωσσικών στοιχείων που κατά καιρούς εισέδυσαν και μονιμοποιήθηκαν στο σλαβικό της ιδίωμα».

Να προσεχθεί αυτό που γράφει ο Ανδριώτης: «το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σημαντικό μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν». Συμφωνούμε με τον Ανδριώτη με μια μικρή αλλαγή: «το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της προέρχεται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν». Αυτό αποδεικνύεται από τα ανθρωπολογικά δεδομένα, αλλά ο Ανδριώτης ως γλωσσολόγος προσπαθεί να στηρίξει τη θέση του με γλωσσικά δεδομένα. Γράφει ο Ανδριώτης: «Τα ελληνικά αυτά γλωσσικά στοιχεία του ιδιώματος είναι τόσο πολυάριθμα, ώστε παρέσυραν αρκετούς Έλληνες λογίους που ασχολήθηκαν παλαιότερα με το ιδίωμα αυτό, να νομίσουν ότι πρόκειται για ελληνική διάλεκτο ανάμεικτη με σλαβικά στοιχεία. Η πλάνη τους αυτή μπορεί σήμερα να τους συγχωρεθή με το ελαφρυντικό ότι δεν ήταν γλωσσολόγοι και δεν ήξεραν ότι ο χαρακτήρας μιας γλώσσας δεν προσδιορίζεται από τις λέξεις της αλλά από τη γραμματική της».

Αυτές οι ελληνικές λέξεις στο σλαβομακεδονικό ιδίωμα οφείλονται σε ελληνική πολιτιστική επίδραση; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την δίνει ο Ανδριώτης γράφοντας: «Το μεγάλο πλήθος και το σημασιολογικό περιεχόμενο των ελληνικών λέξεων του ιδιώματος αυτού ξεπερνούν κάθε όριο κανονικής επίδρασης που μια γλώσσα μπορεί να δεχτή από τη γλώσσα ενός γειτονικού, έστω και πιο πολιτισμένου λαού, και πείθουν ότι δεν πρόκειται πια εδώ για απλή πολιτιστική επίδραση. 

Γιατί στις λέξεις αυτές δεν πρόκειται ούτε μόνο για όρους διοικητικούς, δικαστικούς, στρατιωτικούς και εκκλησιαστικούς, που ήταν φυσικό να πάρουν οι Σλάβοι της Βαλκανικής από το κυρίαρχο βυζαντινό κράτος, όπως λ.χ. hartofilaks,panipersevast, sevastokrator, archierei, ikona, metanija, efharistija, ούτε μόνο για όρους της σχολικής ζωής, όπωςdaskal, gramatik, kondil, filosof, ούτε μόνο για λέξεις αρχαίες ελληνικές που έγιναν διεθνείς επιστημονικοί όροι και τις καρπώνεται κάθε νεοφώτιστος λαός έμμεσα από τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως apopleksija, epilepsija,diplomatika, politika. Πρόκειται κατά μέγα μέρος για λέξεις που εκφράζουν έννοιες της καθημερινής ζωής, που στα καλά καθούμενα δεν τις δανείζεται ο ένας λαός από τον άλλο, γιατί ούτε ότι δεν είχε πριν δικές του λέξεις για τις έννοιες αυτές είναι νοητό ούτε ότι, ενώ είχε δικές του, τις ξέχασε και πήρε τις ξένες» (Ν. Ανδριώτη, «Το Ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του», Θεσσαλονίκη, 1960).

Τα όσα γράφει ο Ανδριώτης επιβεβαιώνουν τη θέση μας ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων πριν τον εκσλαβισμό τους ήταν Έλληνες και μιλούσαν Ελληνικά. Αυτό επιβεβαιώνεται από την έκδοση του Ed. Stanford, ‘An Ethnological Map ofEuropean Turkey and Greece and Statistical Tables of Population’, London, 1877, όπου αναφέρεται: «Το μακεδονικό ιδίωμα έχει στενότατη συγγένεια με την ελληνική γλώσσα και αν συσχετισθεί με τα ήθη και τα έθιμα αυτών που το ομιλούν, με τη δημοτική τους ποίηση, την ιδιοσυγκρασία και τα χαρακτηριστικά τους, καταλήγει στο ότι αυτοί είναι κατά το πλείστο ελληνικής καταγωγής».

V. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Ο K. Jiricek στο έργο του «Geschichte der Bulgaren» (Prag. 1876) και ο Vaillant στο «Un Lexique Macedonien du XV eme siecle» δέχονται ότι το σλαβόφωνο αυτό ιδίωμα είναι στη βάση του ελληνικό. Το ίδιο απέδειξαν ο Κ. Τσιούλκας, γυμνασιάρχης από το Μοναστήρι, στο βιβλίο του «Συμβολή εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων» (Αθήναι, 1907) και ο δάσκαλος από την Έδεσσα Γ. Γεωργιάδης στη μελέτη του «Το μιξόγλωσσον εν Μακεδονία ιδίωμα και η εθνολογική κατάσταση των ομιλούντων τούτο Μακεδόνων» (Έδεσσα, 1948). Ο Ν. Καζάζης στο ‘L’ Hellenisme et la Macedoine’ (Paris, 1903, σ. 61) αναφέρει σειρά ονομάτων επιφανών Σλάβων ή σλαβόφιλων συγγραφέων (Schafarik, Chapcareb,Pawlowski, Draganoff, Gron, Novacovitch, Betsikoff κ.α.) που δέχονται ότι το σλαβόφωνο αυτό ιδίωμα είναι συγγενές με την ελληνική γλώσσα και όχι σερβικό ή βουλγαρικό. Το ίδιο αναφέρει και ο Brailsford στο βιβλίο «Macedonia, its races and their future» (London, 1902, σ. 101). Βέβαια αυτές οι απόψεις δεν είναι σωστές. Όντως το σλαβομακεδονικό ιδίωμα είναι σλαβικό, περιέχονται όμως σε αυτό τόσες ελληνικές λέξεις του καθημερινού βίου, που δείχνει ότι οι ομιλούντες το ιδίωμα αυτό είναι Ελληνικής καταγωγής.

Θα πρέπει να σταθούμε εδώ στο βιβλίο του Βορειομακεδόνα φιλόλογου Κ. Ι. Τσιούλκα «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της Σλαβοφανούς Μακεδονικής Γλώσσης προς την Ελληνικήν». Ο Κ.Ι Τσιούλκας βρήκε ότι στο Σλαβομακεδονικό ιδίωμα της εποχής του διασώζονταν 1.260 λέξεις Ομηρικής προέλευσης (ενώ εμείς εδώ στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε μόνο 650) και 4.000 νεότερες ελληνικές. Αυτό σημαίνει ότι οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας και των Σκοπίων πριν από τον γλωσσικό τους εκσλαβισμό μιλούσαν Ελληνικά. Δεν έχει λοιπόν άδικο ο στρατηγός και εθνολόγος Ξέρξης Λίβας στο βιβλίο του «Η Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του Ελληνισμού», όταν γράφει για τους Σλαβομακεδόνες: «Πρόκειται περί καθαροαίμων Ελληνομακεδόνων. Δεν είναι ουδεμία υπερβολή εάν λεχθή, ότι όσοι ωμίλησαν ποτέ ή ομιλούν ακόμη το Μακεδονικόν ιδίωμα – και συμβαίνει τούτο εις μεγάλην έκτασιν προς βορράν, μέχρι των πηγών του Αξιού και του Στρυμόνος και πέραν αυτών – όλοι αυτοί υπήρξαν αναμφισβητήτως και αναντιρρήτως Έλληνες μετά μεγαλυτέρας βεβαιότητος παρ’ ό, τι δι’ οιονδήποτε άλλον σημερινόν Έλληνα».

VI. Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΣΛΑΒΙΣΘΕΝΤΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την ανθρωπολογική έρευνα του διάσημου ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού. Ο Άρης Πουλιανός που μελέτησε ανθρωπολογικά τους Σλαβόφωνους των Σκοπίων και του Πιρίν ανέφερε ότι: «Οι Σλαβόφωνοι των Σκοπίων και του Πιρίν της Βουλγαρίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες» (συνέντευξή του στο περ. Δαυλός, τ. 126). Το ότι οι Σκοπιανοί δεν είναι Σλάβοι, αλλά ανήκουν στον μεσογειακό ανθρωπολογικό τύπο επιβεβαιώνουν ο Γιουγκοσλάβος ανθρωπολόγος Ζ. Γαβρίλοβιτς, ο Γερμανός ανθρωπολόγος Χ. Σάντε και ο Βούλγαρος ανθρωπολόγος Μεθ. Ποπώφ.

VII. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι Σκοπιανοί λοιπόν δεν είναι Σλάβοι αλλά Έλληνες. Το Ελληνικό κράτος αντί να τους αρνείται την ελληνικότητα, θεωρώντας τους Σλάβους, θα έπρεπε να τους πείσει για την ελληνική τους καταγωγή. Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στο Σκοπιανό είναι εντελώς εσφαλμένη. Αναρωτιέται κανείς γιατί η σύγχρονη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας θέλει τους Σλαβομακεδόνες ως Σλάβους ή Βούλγαρους, χαρίζοντάς τους έτσι στον πανσλαβισμό ή στη Μεγάλη Βουλγαρία. Οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής της Βουλγαρίας θα τρίβουν τα χέρια τους με τέτοια εξωτερική πολιτική. Είναι σαν να εργάζονται οι Έλληνες πολιτικοί για το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας. 

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν έπρεπε να εστιαστεί στο όνομα του κρατιδίου των Σκοπίων. Οι Σκοπιανοί δικαίως θέλουν το κράτος τους να ονομάζεται Μακεδονία και δικαίως θέλουν να λέγονται Μακεδόνες, διότι είναι Έλληνες. Το Ελληνικό κράτος σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχθεί την ύπαρξη ξεχωριστής Μακεδονικής εθνότητας, αλλά πρέπει να εντάξει τους Σκοπιανούς στο Ελληνικό έθνος. Η πολιτική του σύγχρονου Ελληνικού κράτους θα έπρεπε να ήταν η επανελλήνιση των Σλαβομακεδόνων και η ένταξή τους στον ελληνικό εθνικό κορμό. Έτσι θα επεκτείνονταν τα σύνορα της Ελλάδας, αφού θα συμπεριλαμβανόταν το κρατίδιο των Σκοπίων στο Ελληνικό κράτος, και θα είχαμε μια πιο ισχυρή και μεγάλη Ελλάδα. Οι Σκοπιανοί είναι Έλληνες και πρέπει να επιστρέψουν στον Ελληνισμό.

Μάριος Δημόπουλος

Γλωσσολόγος-Εθνολόγος

Διατροφολόγος

Μέλος του American Council of Applied Clinical Nutrition

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς πρέπει να βλέπει η Ελλάδα την ρωσσο-ουκρανική κρίση

Με μία λέξη, γεωπολιτικώς. Ασχέτως αν και πόσο δίκιο έχει η Ουκρανία.
Στην Ελλάδα έχει αναδειχτεί μία διαίρεση, κάποιοι πατριώτες υποστηρίζουν την Ουκρανία και κάποιοι την Ρωσσία. Η στάση τους όμως έχει κυρίως συναισθηματικά και ιδεολογικά κίνητρα. Αν πρόκειται για εθνικιστές, κάποιοι τάσσονται με την Ουκρανία επειδή εκεί πολεμούν Ουκρανοί εθνικιστές. Αν πρόκειται για χριστιανούς ορθοδόξους, υποστηρίζουν τους Ρώσσους λόγω ομοδοξίας.
Ουδείς εξ αυτών δεν αναλύει το ζήτημα από την σκοπιά των Ελληνικών συμφερόντων.
Ως ΙΕΡ.Α.Κ.Σ. θέλουμε να επικρατήσει στην Ελλάδα ένα εθνοκεντρικό καθεστώς, αλλά πριν εκφράσουμε την θέση μας, ας προσθέσουμε έναν ακόμη βαθμό περιπλοκότητος στο ζήτημα της Ουκρανίας.
Ενώ η Ουκρανική ηγεσία χρησιμοποιεί εθνικιστική ρητορική, εν τούτοις οι εθνικιστές και φιλελεύθεροι Ουκρανοί υποστηρίζουν την αντι-Παραδοσιακή Δύση. Ετοιμάζονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στην Ρωσσία.  Αν επικρατήσουν στον πόλεμο οι Ουκρανοί εθνικιστές, δεν σημαίνει ότι θα επωφεληθούν τα εθνικιστικά κινήματα της Δύσεως.
Αντιθέτως, η Ρωσσική  ηγεσία όντας αντιεθνικιστική με πύρινη αντιφασιστική ρητορική, εν τούτοις υποστηρίζει τις Παραδοσιακές Αξίες ενάντια στην εκφυλισμένη Δύση. Ήτοι, συνυπάρχουν αντικρουόμενες καταστάσεις.
Ας εξετάσουμε το ζήτημα από την Ελληνική σκοπιά. Βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής της ΙΕΡ.Α.Κ.Σ. είναι η διάλυση της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Δεν πρέπει να επεκταθεί προς Ανατολάς το ιμπεριαλιστικό κράτος των Βρυξελλών. Πρέπει πάση θυσία η διαβρωτική και εκφυλισμένη Δύση να πάψει να επεκτείνει την επιρροή της στον υπόλοιπο κόσμο.
Από καθαρώς γεωπολιτικής σκοπιάς η ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε. προσθέτει άλλον έναν εχθρό στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος, και αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τις σχέσεις Ανατολής-Δύσεως.
Πρέπει να βλέπουμε το μέλλον. Αν η Ελλάδα απελευθερωθεί από την σκλαβιά της Ε.Ε. θα δέχεται τρομακτικές πολιτικές πιέσεις από τις γειτονικές χώρες που έχουν ενσωματωθεί στην Ε.Ε. Οπότε δεν αρκεί να στοχεύουμε στην έξοδο της Ελλάδος από την Ε.Ε., πρέπει να αποτρέψουμε και τις άλλες χώρες από το να προστεθούν στο γεωπολιτικό οπλοστάσιο της Ε.Ε.
Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θέλει να διαλύσει τα Σκόπια, συμμαχώντας με τους Αλβανούς των Σκοπίων, και να λύσει τον γόρδιο δεσμό της ονομασίας του ψευδοκράτους. Αν τα Σκόπια είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε. αυτομάτως πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των κρατών που θα έχουμε απέναντί μας.
Αν υποθέσουμε ότι η Σερβία ενταχθεί στην Ε.Ε. αυτομάτως μετατρέπεται σε στρατιωτικο-πολιτική βάση του 4ου Ράιχ στην γειτονιά μας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τρέφουμε φρούδες ελπίδες για βοήθεια από την Ρωσσία. Ούτε φυσικά ασπαζόμαστε τις ανθελληνικές απόψεις περί ομοδοξίας με την Ρωσσία. Η Ρωσσία όποτε κατέβηκε προς τον Νότο, συμμάχησε με το σλαβικό στοιχείο εις βάρος του Ελληνικού.
Έχει όμως σημασία να κατανοήσουμε ότι έχουμε πολλαπλούς εχθρούς τους οποίους πρέπει να πολεμούμε ταυτοχρόνως. Τα γεωπολιτικά και στρατηγικά προβλήματα ασφαλείας της Ελλάδος δεν πρέπει να διατυπώνονται με διαζευκτικό τρόπο, ήτοι ή με τον έναν ή με τον άλλον. Πρέπει να ιεραρχούνται και να αναλύωνται εις βάθος.
Η Ε.Ε. επεκτείνεται διαρκώς, αδιαφορώντας για την πιθανότητα πολεμικών συρράξεων εξαιτίας του επεκτατισμού της. Η Ελλάδα πρέπει με την σειρά της να εφαρμόζει πολιτική ισχύος (power politics), ήτοι να ανατρέπει κυβερνήσεις γειτονικών χωρών αν προσπαθούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, να αποσταθεροποιεί με κάθε τρόπο τις κοινωνίες τους, να προβάλλει εμπόδια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, να οργανώνει ειρηνικές και μη-ειρηνικές επαναστάσεις στα εδάφη που έχει σκλαβώσει το ιμπεριαλιστικό κράτος της Ε.Ε., να χρηματοδοτεί και να ενισχύει παντί τρόπω κάθε φυγόκεντρη και αποσχιστική τάση μέσα στο Δυτικό στρατόπεδο.
Όλα τα δεδομένα μέχρι στιγμής δείχνουν ότι επανήλθαμε σε μία προ-1914 εποχή. Τα τελευταία 25 χρόνια, έχει αλλάξει δραματικώς ο τρόπος σκέψεως στην διεθνή πολιτική, αλλά στην Ελλάδα αρκετοί νανουρίζονται με τα παραμύθια των δυτικών «εταίρων και συμμάχων» περί φιλίας των ευρωπαϊκών λαών, περί τέλους της ιστορίας, περί αντιρατσισμού, περί μετα-εθνικού κράτους κλπ.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε μία εθνική καταστροφή, πρέπει να κατονομάσουμε την Ε.Ε. ως τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του Ελληνικού Έθνους, μεγαλύτερο και από την Τουρκία. Για την Τουρκία ο Λαός μας δεν τρέφει πολλές αυταπάτες, αλλά για την Ε.Ε. μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα δεν αντιλαμβάνονται την Ε.Ε. ως εχθρό στα βορειοδυτικά σύνορά μας. Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Οφείλουμε να καταρτίσουμε λεπτομερή σχέδια για την διάλυση του ιμπεριαλιστικού κράτους της Ε.Ε. Οι γενικολογίες και τα ευχολόγια δεν επαρκούν.
Ακόμη και αν η Ουκρανία έχει 100% δίκιο στην σύγκρουση με την Ρωσσία, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην Ουκρανία να ενταχθεί στο στρατόπεδο της Ε.Ε. Για την Ελλάδα μία τέτοια κίνηση από πλευράς Ουκρανίας αποτελεί Casus belli εις βάρος της Ελλάδος. Το αυτό ισχύει για όλα τα Βαλκανικά κράτη που θέλουν να ενταχθούν στην Ε.Ε., Σερβία, Αλβανία, Κόσοβο, Σκόπια.